بیماری پارکینسون تصویر No Further a Mystery

علاوه بر موارد بالا ، چنانچه یک برنامه غذایی خوب و مناسب را دنبال کنید ، دچار کاهش وزن ناخواسته و غیر طبیعی نخواهید شد.

دیگر داروهایی که ممکن است برای پارکینسون تجویز شوند، عبارت‌اند از: آپومرفین، بنزتروپین، آمانتادین و داروهای آنتی‌کولینرژیک. همه‌ی این داروها می‌توانند در کنترل علائم کمک کنند.

سنگ کیسه صفرا چیست و چه علائمی دارد؟ معجزه درمان سنگ کیسه صفرا زنان و مردان

  این گروه های غذایی ممکن است خطر ابتلا به پارکینسون را افزایش داده یا روند پیشرفت آن را تسریع کنند.

علت: بیماری ام اس یک اختلال خود ایمنی است. پارکینسون نتیجه کاهش سطح دوپامین در مغز است.

بیماری پارکینسون، با التهاب همراه است. در نتیجه محقیقین همواره به دنبال کشف اثرات ضد التهابی اسید چرب امگا ۳ هستند.

موادی که حاوی کافئین هستند ، خاصیت ضد پارکینسون دارد. قهوه نیز جزو این مواد است که می تواند کمک بسیاری در پیشگیری از پارکینسون دارد. کسانی که در طول روز عادت به مصرف موادی که کافئین و قهوه در طول روز دارند، کم تر ر معرض ابتلا به پارکینسون قرار می گیرند.

کار درمانی: در این روش ، متخصص می تواند قسمت ها و اندام هایی که اختلال در آن ها ، در زندگی روزمره شما اثر منفی گذاشته را شناسایی کرده و روی آن مسئله کار کنند به این ترتیب می توانید فعالیت های روزمره آیا بیماری پارکینسون کشنده است خود را به خوبی و بدون نیاز به دیگران انجام دهید.

داروهای ضد پارکینسون

اخیراً محققان دانشگاه در آمریکا از طریق داروهایی که مالاریا را درمان می‌کنند، قصد دارند دارویی را برای درمان بیماری پارکینسون کشف کنند.

پارکینسون با دو دسته‌ی اصلی علائم همراه است: ۱. علائمی که روی توانایی‌های حرکتی فرد تأثیر می‌گذارند و به بُروز مشکلات حرکتی نظیر لرزش و سفت شدن عضلات منجر می‌شوند؛ ۲. علائم غیرحرکتی نظیر درد و از‌دست‌دادن حس بویایی و زوال عقل هستند. فرد مبتلا ممکن است به تمام این علائم دچار نشود و نمی‌توان پیش‌بینی کرد این علائم چقدر شدید خواهند بود یا اینکه سرعت وخامت آن‌ها چگونه است.

با بروز پارکینسون در بدن، آنتی اکسیدان‌ها از تعادل خارج می‌شوند و رادیکال‌های آزاد در بدن ایجاد می‌شوند. اما با استفاده از برخی از مواد غذایی می‌توان آنها را کنترل کرد که عبارتند از:

پزشک متخصص در این زمینه توصیه می‌کند که سبک زندگی خود را تغییر دهید و ورزش‌های هوازی را به طور مداوم انجام دهید. در بعضی از مواقع فیزیوتراپی که باعث تعادل و کشش می‌شود هم توصیه می‌کنند.

تاکنون هیچ گونه ‌آزمایش خاصی برای تشخیص آن وجود ندارد. لذا تشخیص این بیماری امری دشوار است. عموما پزشکان برای تشخیص این بیماری ویژگی‌ های اساسی اختلال حرکتی در فرد را مورد بررسی قرار می دهند.